Нацыянальна-культурная спецыфіка моўных адзінак у этнапсіхалінгвістычным аспекце

Abstract

Апісваецца праблема нацыянальна-культурнай спецыфікі моўных адзінак ў этнапсіхалінгвістычным аспекце. Разглядаецца, як ў лексіка-семантычных адзінках мовы адлюстроўваецца рэчаіснасць народа, які размаўляе на гэтай мове. Абгрунтоўваецца, што нацыянальна-культурная спецыфіка моўных адінак прысутнічае на ўсіх моўных узроўнях: у граматыцы, у сінтаксісе, нават у фанетыцы. Аднак найбольш яскрава яна выяўляецца ў спецыфічных адзінках мовы, якія непасрэдна і прама адлюстроўваюць пазамоўную рэчаіснасць, называюць прадметы і з‟явы навакольнага свету. Да такіх адзінак належаць словы і фразеалагізмы, а таксама афарызмы, прыказкі, прымаўкі, крылатыя выразы і іншыя ўстойлівыя ўтварэнні – выслоўі. Падкрэсліваецца, што толькі этнапсіхалінгвістычны аспект можа хоць і часткова, але забяспечыць комплексны дынамічны рагляд спецыфікі моўных адзінак.